آمینوفنازون مرک:
آمینوفنازون مرک (4-دی‌متیل‌آمینو-2،3-دی‌متیل-1-فنیل‌پیرازولون-5) یک ترکیب شیمیایی از گروه پیرازولون‌ها است که به‌عنوان داروی تب‌بر، ضدالتهاب و مسکن در گذشته مورد استفاده قرار می‌گرفت. این ماده با نام‌های تجاری مختلفی مانند آنتی‌پیرین شناخته می‌شود و به دلیل خواص ضد درد، در درمان سردرد، دردهای عضلانی و مشکلات التهابی کاربرد داشت. آمینوفنازون از طریق مهار آنزیم سیکلواکسیژناز (COX) عمل می‌کند و تولید پروستاگلاندین‌ها را کاهش می‌دهد، که مسئول ایجاد التهاب، درد و تب هستند.
کاربردها:
- تب‌بر (Antipyretic):
این ماده برای کاهش تب‌های ناشی از عفونت‌ها و بیماری‌ها مورد استفاده قرار می‌گرفت. - مسکن (Analgesic):
در تسکین دردهای خفیف تا متوسط، از جمله سردرد، درد دندان و دردهای عضلانی به کار می‌رفت. - ضدالتهاب (Anti-inflammatory):
برای کاهش التهاب در شرایطی مانند آرتریت و آسیب‌های التهابی استفاده می‌شد. - کاربردهای آزمایشگاهی:
همچنان در برخی آزمایش‌های شیمیایی و به‌عنوان معرف (Reagent) در پژوهش‌ها استفاده می‌شود. - ترکیب در فرمولاسیون داروهای دیگر:
در گذشته به‌صورت ترکیبی در برخی داروهای مسکن و تب‌بر به کار می‌رفت.
نحوه تهیه:
آمینوفنازون از واکنش‌های شیمیایی روی مشتقات پیرازولون تهیه می‌شود. مراحل کلی سنتز آن به شرح زیر است:
- تهیه پیرازولون:
پیرازولون از واکنش ترکیباتی مانند فنیل‌هیدرازین با استواستیک اسید تولید می‌شود. - متیلاسیون:
گروه‌های متیل با استفاده از عوامل متیلاسیون (مانند یدید متیل) به موقعیت‌های مشخصی در حلقه پیرازولون اضافه می‌شوند. - معرفی گروه دی‌متیل‌آمینو:
در این مرحله، گروه دی‌متیل‌آمینو (–N(CH3)2) به ساختار مولکول اضافه می‌شود. این کار معمولاً با استفاده از عوامل آمینه‌دار مانند دی‌متیل‌آمین انجام می‌شود.
محصول نهایی پس از خالص‌سازی و بررسی خواص شیمیایی به‌دست می‌آید. این فرایند در مقیاس صنعتی نیازمند تجهیزات تخصصی و شرایط کنترل‌شده است.
مشخصات فنی آمینوفنازون مرک:
- نام فارسی: آمینوفنازون و یا 4-دی‌متیل‌آمینو-2،3-دی‌متیل-1-فنیل‌پیرازولون-5
- نام ماده: 4- Dimethylamino-2,3-dimethyl-1- phenyl-pyrazolon-(5) و یا Aminophenazone
- فرمول شیمیایی: C13H17N3O
- وزن مولکولی (مولار): 231.29 گرم بر مول
- ظاهر: پودر کریستالی سفید یا زرد روشن
- حالت فیزیکی: جامد
- چگالی (Density): حدود 1.15 گرم بر سانتی‌متر مکعب
- نقطه جوش: این ماده در شرایط عادی تجزیه می‌شود و نقطه جوش دقیقی ندارد.
- نقطه ذوب: حدود 105-107 درجه سانتی‌گراد
- درجه اشتعال: ماده نسبتاً قابل اشتعال است و باید از منابع حرارتی دور نگه داشته شود.
- میزان انحلال‌پذیری در آب: به مقدار کم در آب حل می‌شود، اما در حلال‌های آلی مانند الکل و کلروفرم انحلال‌پذیری بیشتری دارد.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.