توضیح اجمالی از مهار کننده های SGLT2 و تاثیرات آن
مهار کننده های پروتئین کوترانسپورتر 2سدیم – گوگز(SGLT2) برای درمان دیابت استفاده می شود . اینووکانا(کاناگلیفوزین) اولین مورد استفاده بوده که سازمان غذا و دارو ایالات متحده سال 2013 آن را تایید کرد بعد از آن سه دارو به نام های فراکسیگا (dapaglifozin)، جارد یانس(Empagliflozin) و استگلاترو(ertugliflozin) تاییده گرفته اند و به لیست اضافه شده اند .مهار کننده های SGLT2 به عنوان گلیفوزین ها هم شناخته شده هستند که از باز جذب قند از خون عبوری از کلیه ها جلوگیری می کند ، به این معنی که افزایش قند خون در ادرار باعث کم شدن سطح قند خون می شود.
چشم انداز SGLT2
با تایید اینکه مطالعات نشان داد که به کاهش سطح قند خون کمک می کنند و همچنین کاهش وزن و در ادامه باعث کاهش سطح فشار خون هم می شوند ، چشم انداز دلگرم کننده ای برای این دسته از داروها به شمار می رود. در مطالعه جدید انجام شده مهار کننده های SGLT2 ارتباط مستقیمی دارد با کاهش خطر سکته مغزی و حمله های قلبی ،
نوعی از مهار کننده های SGLT2
مقایسه
مقایسه ممهار کننده های SGLT2 با متفورمین که درمان رایج دیابت می باشد نشان داده که مهار کننده SGLT2 به اندازه متفورمین درکاهش خطر سکته مغزی موثر است و حتی در رابطه با مرگ وسکته قلبی (MI ، که بیشتر به عنون حمله قلبی شناخته می شود ) موثر است ، همچنین در مدیریت نارسایی قلبی نسبت به متفورمین تاثیر گذار تر می باشد .
بریکهام و هاروارد
مطالعه محققان بیمارستان بریگهام و دانشکده پزشکی هاروارد در بوستون نشان می دهد داده های مربوط به داروهای دیابت که برای اولین بار تجویز شده بود را از پایگاه داده (Optum Clinformatics Data Mart و IBM MarketScan به دست آورده اند. این افراد بالای 18 سال با بیمه درمانی تحت حمایت کارفرما و همچنین برای افراد بالای 65 سال طرح مزیت مدیکر اعمال می شد ، برای آنها دیابت نوع 2 (T2D ) تشخیص داده اما درمان دارویی هنوز آغاز نشده بود ،
در بین این افراد 8613 نفر به عنوان کسانی که خط اول درمان کاناگلیفلوزین ، داپاگلیفلوزین یا امپاگلیفلوزین برای آنها تجویز شده بود شناسایی شدند ، و تعداد افرادی که برای آنها متفورمین تجویز شده بود 17226 نفر بوده و مصرف این دارو بین آوریل 2013 و مارس 2020 شروع کرده بودند. بعد از حدود یک سال پیگیری محققان مشخص کردند خطر سکته مغزی و مرگ و میر برای مصرف مهار کننده های SGLT2 و متفورمین مشابه می باشد ،
همچنین در افرادی که کاناگلیفلوزین ، داپاگلیفلوزین یا امپاگلیفلوزین مصرف کردند خطر بستری شدن در بیمارستان و مرگ ناشی از نارسایی قلبی 20 درصد کمتر از افرادی بوده که متفورمین استفاده کرده بوند. احتمال خطر حمله قلبی در افرادی که متفورمین استفاده کرده بودن بیشتر از افرادی بود که داروی مهار کننده های SGLT2 مصرف کرده بودند با این حال این تفاوت بسیار کم بوده به همین جهت آمار مورد توجهی برای ثبت نبود.
در ادامه گزارشات
گزارشات آمده از سوی نویسندگان چنین بوده که مزایایی SGLT2 در قیاس با متفورمین بابت نارسایی قلبی بعد از حدود شش ماه نشانه های ظاهر شد ، همچنین گزارش جالب توجه دیگری در این رابطه استفاده کننده گان مهار کننده های SGLT2 در معرض خطر کمی بالاتر برای عفونت های تناسلی بودند. و در سایر جهات گزارش های ایمنی همسو با متفورمین داشته ، البته در این مطالعه آمده است عفونت ها تناسلی ممکن است نسبت به سایر پیامدهای ایمنی مانند آسیب حاد کلیه ، هیپوگلیسمی شدید (افت شدید قند خون) و کتواسیدوز دیابتی (DKA ) ، کمتر جدی می باشد
می شود به صورت مناسب آن را مدریت کرد اطلاعات مطالعات جدید مشابه اطلاعات یک متا آنالیز بزرگ از کار آزمایی های پیامد قلب عروقی برای کاناگلیفلوزین ، داپاگلیفلوزین و امپاگلیفلوزین در سال 2019 بوده که کاهش آماری مورد توجهی را در خطر انفارکتوس میوکارد برای افراد دیابتی تحت درمان با مهارکننده SGLR2 گزارش داده بوده .در ادامه گزارشات جدید آمده پزشکان تمایل دارند که از مهار کننده های SGLT2 را به جای متفورمین برای درمان بیماران دیابتی در اولویت قرار بدهند .
نقش مهار کننده های SGLT2 در کاهش سکته
HoJin Shin
HoJin Shin از بخش بیمارستان زنان و برگهام ، می گوید اطلاعات بدست آمده ما نشان می هد 2i-SGLT امکان این را دارد که به عنوان درمان خط اول برای بیماران مبتلا به T2D و بیماری قلبی عروقی یا کسانی که در معرض خطر بیشتر برای حوادث قلبی عروقی قرار دارند مدنظر قرار گیرد . در این صورت شواهد بیشتری از کارآزمایی های بالینی تصادفی سازی یا مطالعات مشاهده ای در شناسایی بیمارانی که از 2i-SGLT به عنوان خط اول درمان دیابت نوع 2 سود بیشتری خواهند برد کمک مضاعف می کند.